Forum - Stowarzyszenie Empatia

Mamy wybór i będziemy mieli coraz większy. Weganie nie są uzależnieni od żadnych specjalnych sklepów, zwykłe bazary są źródłem obfitości, a w wielu niewegańskich knajpach przy odrobinie chęci można znaleźć smaczne wegańskie jedzenie. Jest to zresztą dobry moment na chwilę aktywizmu: zapytać o wegańskie potrawy, poinformować, że jest się weganinem i weganką i czego się oczekuje, wreszcie podpowiedzieć jaki składnik zamienić, żeby potrawa była wegańska. Często sprowadza się to do smacznej zamiany na już dostępny w danym miejscu składnik roślinny. Oczywiście, trzymam kciuki za każde nowopowstałe miejsce całkowicie wegańskie, takich również jest coraz więcej.

Trzeba działać na wielu poziomach. Zmiany prawne mogą być narzędziem zmiany sytuacji tu i teraz. W Polsce jest możliwy do wprowadzenia zakaz hodowli zwierząt dla futer czy zmuszania ich do pracy w cyrkach. Jednak prawo nie zmieni się radykalnie i trwale, nie stanie się przychylne większości zwierząt, jeśli nie zmieni się postawa większości ludzi. Konieczna jest zmiana normy społecznej, prawo będzie jej pochodną. Trzeba więc uświadamiać, edukować i zachęcać do dyskusji i samodzielnego myślenia. Uświadamianie to z jednej strony np. pokazywanie realiów wykorzystywania zwierząt, z drugiej wyjaśnianie związku pomiędzy codziennymi i z pozoru błahymi wyborami, a śmiercią miliardów zwierząt rok w rok. Koniecznym elementem zmiany jest pokazanie, że istnieje spójna, satysfakcjonująca, możliwa do przyjęcia postawa sprzeciwu wobec wykorzystywania zwierząt i że jest nią weganizm, do przyjęcia którego można dochodzić stopniowo, metodą małych kroków. Ten wybór jest również proekologiczny i może służyć zdrowiu. Nie ratuje zwierząt żyjących teraz, ale jest dobrą inwestycją w przyszły, lepszy świat, w którym procent wegan i weganek jest już na tyle duży, że stają się oni wpływową grupą społeczną.

Wielu ludzi już w tej chwili rozumie potrzeby zwierząt. Wie dokładnie, że zwierzę nie jest rzeczą i samemu nie krzywdzi i nie pozwala innym ich krzywdzić. Tyle tylko, że dotyczy to wybranej grupy zwierząt o specjalnym statusie, tzw. zwierząt domowych. Nie ma więc konieczności, żeby ludziom musiał wyrosnąć nagle jakiś specjalny organ czy zakiełkować jakaś zupełnie niespotykana dotąd idea. Wszystko, czego trzeba, to rozszerzyć tę wrażliwość i wiedzę, którą już się ma i objąć nimi inne zwierzęta zdolne do odczuwania.