Forum - Stowarzyszenie Empatia

Jeśli w jednym momencie czasopisma tak różne jak „Znak” i „Bez Dogmatu” poświęcają numery tej samej tematyce i piszą o niej w sposób, w który dotychczas nie pisały, to wiedz, że coś się dzieje. Jeśli na okładce katolickiego magazynu widać ludzkie dłonie tulące małe prosię, nie przegap tego momentu. To się naprawdę rzadko zdarza.

Ile razy przechodząc ulicami, zaglądając w witryny, mijając billboardy, można ujrzeć to zwierzę w takim kontekście – jako obiekt czułości? Pomińmy ikonografię wykorzystywaną przez organizacje zajmujące się zwierzętami, kontestujące obowiązującą normę traktowania zwierząt. Mówmy o tej normie. W jej ramach świnie widzi się jako martwy czerwony ochłap z ceną lub – nie wiadomo, co bardziej zniesmacza – jako postać z kreskówki, która przystrojona w fartuszek i czapkę kucharską podaje samą siebie na tacy w ramach śmiertelnego wolontariatu.

Tym razem jednak widzimy zwierzę takim, jakie jest – bezbronne, zależne od nas i podobne do nas. Ten sam blady róż znajdujemy w miękkiej sierści zwierzęcia i dłoniach, które je podtrzymują. A wszystko na tle głębokiej czerni. Sutanna? Mało prawdopodobne. A może mrok współczesnej kultury, niemal doskonale ukrywający swoje ofiary?