Forum - Stowarzyszenie Empatia

Most dolphins are kidnapped for aquariums, academic centers and research and training facilities from their pods and families at sea by ‘aqua cowboys’ who use speedboats to corner a group of dolphins and net the young. Much of what we know about the training of dolphins of war is based on the testimonies of ex-Navy trainers. It has been reported that dolphins were beaten, kicked and starved as aids in training. There are also allegations that dolphins that have become old and of no use to the Navy any more were dumped at sea without proper rehabilitation. Those that escape often have muzzles on their snouts or rostrums that prevent them from eating. It would be naďve to assume that positive reinforcement is all it takes to train dolphins. Being wild animals, once they have had their fill of fish, dolphins are known to wander off-duty. Training dolphins would therefore be likely to involve a degree of punishment. In 1990, the use of dolphins to guard Trident submarine bases were challenged by animal rights groups. Official documents released at that time revealed that 13 had died in Navy hands, reinforcing the belief that gross mistreatment had taken place in the training of dolphins.

Pies na wojnie "kupuje sprytem"

Dana jest żołnierzem, profesjonalistą. Ma etat w armii. Jest psem specjalnym do wyszukiwania materiałów wybuchowych, broni i amunicji. Podczas patroli w Afganistnie, które czasami trwają długie godziny, pracuje solidnie pomimo zmęczenia i wysokich temperatur.

Na pierwszy rzut oka jest pięknym labradorem jasnej maści, o wielkich ciemnych oczach. Jest maskotką w bazie Ghazni. W Polskim Kontyngencie Wojskowym w Afganistanie służy w sumie siedem psów. Dana jest nieomylna, a pracuje w bardzo trudnych warunkach. Temperatury letnie w Afganistanie są bardzo wysokie. Pies, w przeciwieństwie do człowieka, nie poci się przez skórę i nie oddycha przez całe ciało. Znacznym udogodnieniem są specjalne kamizelki chłodzące, których niestety w Polsce nie można kupić.

Pies ze swoim przewodnikiem sierż. Mirosławem Lisem stanowią zgrany zespół. Przewodnik bacznie obserwuje działanie psiego partnera. Tylko on, znając jego gesty i zachowanie potrafi rozpoznać, czy pies coś wykrył. Podczas wspólnych patroli z afgańskimi żołnierzami zauważalna jest zmiana ich postawy w stosunku do „psich żołnierzy”. W tutejszej kulturze pies traktowany jest jako zwierzę nieczyste. Afgańczycy, którzy mają możliwość obserwowania psów podczas pracy, zmieniają swoją postawę. Dana, jak mówi jej przewodnik: „kupuje ich swoim sprytem i inteligencją.” (...)

W czasie powrotu z patrolu MRAP, którym się przemieszczali najechał na IED (Improwizowany Ładunek Wybuchowy). Nikomu nic poważnego się nie stało, ale huk, dym i kurz był ogromny. Dana doznała stłuczenia tylnej łapy. Mimo to, bezpośrednio po wybuchu, bez względu na ból i stres pomagała w dalszym przeszukiwaniu terenu. (...)

Zwierzęta – ofiary armii


Bite psy, topione kocięta, głodzone konie – o tym wszystkim słyszy się niemal na co dzień w radiu i telewizji. Prasa regularnie donosi o kolejnych przypadkach znęcania się nad zwierzętami. A co z tymi, o których nie wiemy? Których nie zobaczymy na podwórku ani nie obejrzymy w telewizji?

Niewiele się o tym mówi, w końcu zwierzęta – poza psami i kotami – nie cieszą się aż takim zainteresowaniem społeczeństwa. Ludzie słyszą o tym, jak zabijane są w rzeźniach i na fermach futer, jak traktuje się je w cyrkach oraz jak giną porzucone przy autostradach. Jednak mało kto zdaje sobie sprawę, że jest wiele innych sfer, w których wykorzystuje się te bezbronne istoty. Mogłoby się wydawać, że od kiedy wojsko zastąpiło konie czołgami, samolotami i wozami pancernymi, nie można mu już zarzucić okrucieństwa wobec zwierząt. A jednak...

„Nie miały wyboru”
Wymieniając liczbę cywilów, którzy giną podczas działań wojennych, zazwyczaj pomija się zwierzęta. A przecież także one, nie biorąc udziału w wojnie, giną od ładunków wybuchowych, bombardowań dywanowych czy „zwykłych” walk. Umierają również z głodu, gdy opiekunowie porzucają je lub sami giną od kul.
W dziewięćdziesiątą rocznicę wybuchu I wojny światowej w Londynie przy Park Lane postawiono pomnik pamięci wszystkich zwierząt, które zginęły podczas konfliktów zbrojnych w latach 1914–1918. Na monumencie znajdują się dwie inskrypcje, jedna wyjaśnia ideę pomnika, druga, mniejsza, jest komentarzem „They had no choice” – „Nie miały wyboru”.