Samorządność
Demokracja to nie system parlamentarny z wieloma konkurującymi ze sobą o władzę partiami politycznymi. Demokracja to sfederowane samorządy, to sieć samorządów obejmująca wszystkie dziedziny działalności ludzi.
W historii nowożytnej Ziemi termin samorząd pojawił się dopiero w XIX wieku w niemieckiej nauce prawniczej jako określenie organizacji administracji gminnej. Otrzymała ona wówczas nazwę ,,Selbstverwaltung”, której polskim odpowiednikiem jest słowo ,,samorząd”.
Samorząd jako jedna z form organizacji społeczeństwa (inne to partie polityczne, kościoły, związki zawodowe, stowarzyszenia, fundacje, itd.) posiada wiele różnych definicji. Do dzisiaj jednak pojęcie samorządu nie jest terminem jednoznacznym i powszechnie przyjętym przez naukowców zajmujących się samorządnością. Dlatego ten tekst jest prezentacją tego, jak ja rozumiem pojęcie samorządu.
Rozpocznę od etymologi, czyli od znaczenia tego słowa. Samo-rząd oznacza samodzielne rządzenie się określonej społeczności. Samo słowo jednak nie oddaje w pełni istoty tego, czym jest samorząd, gdyż nie da się jej ująć w ramach jednego wyrazu. Dla właściwego zrozumienia pojęcia samorządu niezbędne jest przedstawienie jego cech.
Powszechność
Samorząd powstaje z woli osób, które go utworzyły. Powstaje oddolnie bo taka jest wola tych osób, a nie odgórnie na skutek przekazania części władzy, czyli decentralizacji władzy. Samorząd to oddolnie samoorganizująca się grupa ludzi samodzielnie określająca zasady organizowania się.
Samorząd posiada cechę powszechności, która oznacza, że wszyscy członkowie społeczności w określonym środowisku stanowią samorząd. Oznacza to, że podmiotem samorządu, że samorządem są wszystkie osoby stanowiące grupę, która utworzyła samorząd. Wszyscy członkowie tej grupy są samorządowcami. Członkostwo w samorządzie powstaje bez świadomości i woli jednostki. Wynika z faktu przynależności do grupy, która tworzy samorząd. Dla przykładu wszyscy mieszkańcy miasta są członkami samorządu terytorialnego miasta. Wszyscy pracownicy przedsiębiorstwa samorządowego są członkami samorządu pracowniczego.
W samorządzie istnieje możliwości dobrowolnego i aktywnego udziału wszystkich członków społeczności w jego pracach. Cecha powszechnej przynależności oznacza, że nie można uchylić się od członkostwa w samorządzie, nie można wypisać się z samorządu, tak jak można to zrobić w przypadku zrzeszenia, stowarzyszenia, klubu, związku zawodowego, itd., lecz można uchylić się jedynie od aktywności w jego pracach.
Decyzyjność
Samorządowcy posiadają szereg możliwości wyrażania swojej woli, czyli kompetencji o różnym charakterze. Mogą opiniować, wnioskować, wyrażać zgodę, kontrolować. Jednak decydowanie, stanowienie, dokonywanie wyborów, rozstrzyganie, rozporządzanie, czyli współdecydowanie, współwładza, współrządzenie, to podstawowa cecha samorządu. Wspólna decyzja samorządowców nazywa się uchwałą. Cecha ta odróżnia w zasadniczy sposób samorząd od innych organizacji społecznych. Grupę społeczną, która nie podejmuje decyzji nie można uznać za samorząd. Możliwość podejmowania decyzji o charakterze publicznym przez samorządowców, czyli wspólnego sprawowania władzy (współdecydowania) obejmuje najważniejsze sprawy danej dziedziny stosunków społecznych. Grupę, która decyduje tylko w sprawach drugorzędnych nie można nazwać samorządem. A zatem samorządność to decydowanie przez wszystkich członków społeczności, o wszystkich najważniejszych sprawach społeczności. Samorząd to sposób sprawowania władzy razem z innymi o sobie, a nie nad kimś na zasadzie nadrzędności i podległości. To współdecydowanie o sobie, wspólnie z innymi, razem z innymi.
W samorządzie decyzje są podejmowane WIELOOSOBOWO, grupowo, zespołowo, kolegialnie, kolektywnie, razem, wspólnie. Decyzje podjęte w samorządzie są wyrazem zbiorowej woli społeczności tworzącej samorząd, a nie woli tylko jednej osoby, jak w przypadku władzy jednoosobowej, czyli przy podejmowaniu decyzji przez jedną osobę. Samorząd jest formą sprawowania władzy wieloosobowej we wspólnocie, czyli przez wszystkich członków wspólnoty.
W samorządzie wszyscy członkowie grupy mogą uczestniczyć w podejmowaniu decyzji. Aby jakąkolwiek decyzję podjąć trzeba negocjować, szukać porozumienia z innymi, szukać kompromisu. Szukać takiego rozwiązanie które zadowoli wszystkich lub przynajmniej większość.
Samodzielność
Słowo samodzielność jest synonimem słów autonomia, niezależność, suwerenność, niepodległość, samostanowienie. Oznacza to, że samorządowcy podejmują decyzje bez nacisków i ingerencji innych osób i instytucji. Sprawy są rozstrzygane tylko zgodnie z wolą osób, które tworzą samorząd. Cecha samodzielności wyklucza wszelkiego rodzaju elementy hierarchicznego podporządkowania, nadzoru, kontroli, czy sprawowania opieki na samorządem. A zwłaszcza przez instytucje państwowe. Wszelkie oddziaływania tego rodzaju na samorząd ograniczałyby samodzielność decyzyjną samorządowców. Samorząd to również w pełni autonomiczna, niezależna grupa społeczna na zewnątrz współpracująca z innymi podmiotami działającymi w jej otoczeniu.
Samofinansowanie
Samorząd wszystkie swoje wydatki pokrywa, finansuje z własnych dochodów, kredytów i pożyczek. Nie otrzymuje dotacji, subwencji, dopłat, itp., gdyż to może powodować uzależnienie od przyznającego dotacje. W przyszłości wymiana dóbr i usług będzie odbywała się bez pośrednictwa pieniędzy. Pieniądze zostaną zlikwidowane jako miernik wartości dóbr i usług i jako pośrednik wymiany dóbr i usług. Wówczas zaniknie cecha samorządu jaką jest samofinansowanie.
Społeczny charakter
Samorząd jest organizacją osób, która nie wchodzi w skład administracji państwowej. Formy oddziaływania organów państwowych i samorządowych są odmienne. Organy państwa realizują politykę państwa, czyli wykonują decyzje podjęte na szczycie scentralizowanej, wieloszczeblowej struktury hierarchicznej jaką jest państwo. Organy państwa stosują zakazy, nakazy, kary, nagrody. Organy państwa mogą stosować przymus, aby zmusić ludzi do podporządkowania się funkcjonariuszom państwa. W strukturach państwa pomiędzy ludźmi dominują więzi pionowe (nadrzędności i podległości, czyli hierarchiczność).
Samorząd jest strukturą środowiskową i bardzo często lokalną. Samorządowcy stosują inne środki. Samorządowcy stosują się do zasad asocjacji – współpracy i współdziałania, a nie rywalizacji i przeciwdziałania. Są to: przekonywanie, motywowanie, doradzanie, wspieranie, koordynacja działań, negocjacje, poszukiwanie kompromisów, zawieranie porozumień, zawieranie umów, zawiązywanie sojuszy w sprawie, a nie przeciwko komuś. Samorządowcy nie stosują zakazów, nakazów, kar i nagród, nie ingerują w wolną wolę kogokolwiek. Nikogo do niczego nie zmuszają. Wszystkich zapraszają do współdecydowania. W strukturze samorządu pomiędzy ludźmi istnieją tylko więzi poziome (równości, partnerstwa, braterstwa).
Praca, aktywność w strukturze samorządu ma charakter społeczny, czyli jest wykonywana bez wynagrodzenia finansowego. W pracach samorządu uczestniczą ci, co zamierzają coś ofiarować, coś dać społeczności tworzącej samorząd, a nie tylko brać jak to robią politycy. Politycy biorą, zagarniają władzę i pieniądze. Samorząd nie jest strukturą polityczną. Samorząd jest strukturą społeczną, a członkowie samorządu, czyli wszystkie osoby społeczności tworzącej samorząd nie są politykami, lecz są samorządowcami.
Równość (partnerstwo)
W samorządzie zapewnia się równość praw wszystkim. Wszyscy mają równe prawa. W samorządzie jest równe traktowanie wszystkich, czyli bez faworyzowania i dyskryminowania kogokolwiek w jakiejkolwiek dziedzinie spraw społeczności, która utworzyła samorząd. W samorządzie zapewnia się równy dostęp do władzy (współdecydowania), czyli do ludowładztwa. W samorządzie stwarza się równe szanse, równe możliwości, równe sposobności, równe warunki, równą dostępność we wszystkich dziedzinach. A przede wszystkim równość w dostępie do tych samych informacji, w tej samej sprawie, w tej samej chwili. Nie zachowanie tej zasady oznaczałoby nierówność przy podejmowaniu wspólnych decyzji. Wszyscy członkowie samorządu mają równy wpływ na podejmowanie decyzji, ponieważ stosowana jest zasada 1 człowiek = 1 głos. Bogatsi mają taki sam wpływ na podejmowanie decyzji jak biedniejsi. Dla przykładu w spółce akcyjnej stosowana jest zasada 1 akcja = 1 głos, co faworyzuje, preferuje ludzi, którzy mają więcej akcji, czyli więcej pieniędzy, czyli ludzi bogatszych. Oni mają więcej władzy, ponieważ mają więcej pieniędzy. W samorządzie stosowana jest zasada WSZYSTKO JEST RÓWNE I WSZYSTKO JEST INNE.
Wolność
Wolność to niczym nie ograniczona wolność słowa, czyli wolność wyboru formy i treści wypowiedzi (bez cenzury) oraz możliwość dokonywania wyborów (działania, czynów), decydowania o sobie razem z innymi. Wolność to nie ingerowanie w wolną wolę, czyli wolność innej istoty. Wolność to respektowanie wolnej woli innej istoty.
Jawność
W samorządzie wszystkie informacje o charakterze publicznym są jawne. Tajność niektórych informacji lub ograniczanie w dostępie do niektórych informacji publicznych narusza zasadę równości w dostępie do informacji i równości w możliwości współdecydowania. Stwarza podział na lepiej poinformowanych, czyli uprzywilejowanych i dyskryminowanych w dostępie do informacji i możliwości decydowania. Niejawność (tajność), ukrywanie informacji jest instrumentem podtrzymującym monopolu na informacje i decyzje, przez tych co mają dostęp do informacji i mogą decydować. Dlatego tak ważna jest jawność wszystkich informacji o charakterze publicznym. Bez jawności nie ma równości.
Solidarność
W samorządzie stwarza się możliwości każdej osobie na zaspokojenie jej potrzeb przynajmniej na poziomie minimalnym. Takich jak: mieszkanie, ubranie, jedzenie, środki czystości i higieny osobistej, leczenia, edukacji, kultury i rekreacji, transportu i łączności, itd. Jeżeli osoba nie jest w stanie sama zaspokoić swoich podstawowych potrzeby bytowych lub przy pomocy najbliższej rodziny, to potrzeby te zaspokaja cała społeczność. Każdy ma zagwarantowane minimum zaspokojenia swoich podstawowych potrzeb, minimum socjalne. Zasada solidarności oparta jest na zasadzie odpowiedzialności zbiorowej wszystkich za wszystkich. Jeden za wszystkich i wszyscy za jednego. Nie stosowanie tej zasady oznaczałoby zaniedbanie potrzeb najuboższych członków społeczności i ograniczenia ich możliwości rozwoju. Stosowanie zasady solidarności stwarza szansę każdemu żyć godnie. Żyć godnie to mieć zapewnione zaspokojenie swoich podstawowych potrzeb bytowych na poziomie minimum bez martwienia się o przetrwanie, aby swobodnie rozwijać się duchowo, czyli wyrażać swoją inność, wyjątkowość.
Demokratyzm
Samorząd składa się z grupy lub z grup osób, które podejmują decyzje lub korzystają ze swoich innych kompetencji. Taka grupa decyzyjna nazywana jest ORGANEM SAMORZĄDU.
Podstawowym organem każdego samorządu jest ZEBRANIE OGÓLNE, czyli zebranie wszystkich członków społeczności (wszystkich samorządowców). Przy dużych społecznościach, gdy nie jest możliwe zebranie się w jednym miejscu wszystkich członków samorządu, organizuje się ZEBRANIA CZĄSTKOWE lub REFERENDUM. Zebranie ogólne lub zebrania cząstkowe i referendum są FORMAMI DEMOKRACJI BEZPOŚREDNIEJ. Do kompetencji najwyższej władzy samorządu należy decydowanie we wszystkich najważniejszych sprawach grupy tworzącej samorząd. Zebranie ogólne lub zebrania cząstkowe i referendum posiada pozycje podmiotu władzy samorządu. Pozycja podmiotu samorządu jest niezbywalna i przysługuje całej społeczności tworzącej samorząd.
Wszyscy samorządowcy w formie demokracji bezpośredniej samodzielnie określają swoją rolę, określają cele i zadania, ustalają formy ich realizacji zgodnie z własną specyfiką i warunkami działania. Samodzielnie decydują o przedmiocie działania, o zakresie działania, strukturze organów samorządu, podziale uprawnień pomiędzy organami samorządu. Rozstrzygają o stosunkach wewnętrznych oraz o stosunkach zewnętrznych z podmiotami działającymi w otoczeniu samorządu.
Przy dużych społecznościach tworzących samorząd konieczne jest dokonanie wyboru spośród osób tworzących samorząd (wszystkich samorządowców), ORGANU PRZEDSTAWICIELSKIEGO, nazywanego RADĄ. Organ przedstawicielski, czyli rada jest FORMĄ DEMOKRACJI PRZEDSTAWICIELSKIEJ lub inaczej mówiąc FORMĄ DEMOKRACJI POŚREDNIEJ. Można ją nazwać ,,radą mędrców”. Wówczas najwyższa władza w samorządzie, czyli wszyscy członkowie samorządu (wszyscy samorządowcy), w trakcie zebrania ogólnego, zebrań cząstkowych lub w formie referendum przekazują organowi przedstawicielskiemu, czyli radzie, część swoich praw do podejmowania decyzji w określonych sprawach. Podmiotowość podstawowego organu samorządu, czyli wszystkich członków społeczności (w formie zebrania ogólnego, zebrań cząstkowych lub referendum) polega na tym, że podstawowy organ samorządu może uchylić, czyli unieważnić każdą uchwałę rady – organu przedstawicielskiego lub odwołać ten organ przedstawicielski i wybrać nowy.
Organ przedstawicielski (rada) powinien spełniać w stosunku do tej społeczności rolę organizatora działalności samorządowej i wykonawcy uchwał podejmowanych w formie demokracji bezpośredniej. Możliwość działania organu przedstawicielskiego uzależniona jest od aprobaty jego działań przez społeczność tworząca samorząd. Tylko przed nią rada jest odpowiedzialna za swoje działania.
Członkowie rady nie tworzą klubów politycznych, czy jakichkolwiek frakcji. Niektóre sprawy omawiają i opiniują tylko w roboczych komisjach problemowych. Przy większych społecznościach samorządowcy tworzą administracyjny organ wykonawczym (administracja samorządowa).
W stosunkowo nielicznych społecznościach, w których występuje tylko forma demokracji bezpośredniej jaką jest zebranie ogólne wszystkich samorządowców, zasada demokratyzmu może być realizowana najpełniej. W miarę jak powiększają się społeczności tworzące samorząd i pojawienia się organu przedstawicielskiego, zasada demokratyzmu ulega osłabieniu, ponieważ następuje podział władzy pomiędzy organami samorządu. Osłabieniu ulega związek organu przedstawicielskiego z całą społecznością. Może pojawić się zjawisko alienacji, czyli wyobcowania się rady. Inaczej mówiąc, członkowie rady zamiast zaspokajać potrzeby zbiorowe całej społeczność zaczynają bardziej dbać o interesy tylko pewnej grupy lub tylko członków rady (sitwy, kliki, koterie), odstępując od zasady równości w traktowaniu wszystkich członków wspólnoty.
Samorząd cechuje się jednością bezpośredniej i przedstawicielskiej formy demokracji, zawsze jednak pozostając bliżej formy bezpośredniej. Właściwe połączenie obu form demokracji (bezpośredniej i pośredniej, czyli przedstawicielskiej) zapewnia danej społeczności rzeczywistą pozycję podmiotu samorządu, a jego reprezentacji (rady) rolę organu realizującego uzgodnione interesy całej społeczności.
Ważnymi elementami demokratyzmu są:
1.Sposób zgłaszania kandydatów do rady
Przy małych społecznościach kandydatów do rady zgłasza się na zebraniu wyborczym. Jest to okazja do prezentacji kandydatów, wyrażenia potrzeb wyborców oraz przeprowadzenie dyskusji o nich. Kandydaci do rady są zgłaszani indywidualnie, a nie zbiorowo przez komitety wyborcze wyborców zorganizowane hierarchicznie jak w wyborach politycznych. Kandydaci do rady kandydują w swoim własnym imieniu, a nie jako kandydaci jakiejś grupy. W samorządzie nie ma komitetów wyborców i tzw. ,,lokomotyw” wyborczych, czyli osób znanych, które zapracowują na wynik wyborczy innych kandydatów, ponieważ jest to niezgodne z zasadą odpowiedzialności za siebie. Każdy kandydat indywidualnie prowadzi swoją kampanię wyborczą na własny rachunek, za swoje pieniądze i na własną odpowiedzialność. Nikt jednoosobowo nie ustala kolejności na liście kandydatów komitetu, ponieważ nie ma komitetów wyborców i wspólnych list kandydatów, tak jak to ma miejsce w wyborach politycznych. Stosowana jest zasada jednomandatowych okręgów wyborczych.
2.System wyborczy do organu przedstawicielskiego (rady)
Stosowane są zasady wyborcze – powszechności, bezpośredniości, równości, proporcjonalności i tajności wyborów przy nieograniczonej ilości kandydatów. Wyborcy głosują na konkretną osobę z imienia i nazwiska, a nie na listy wyborcze. Mandat radnego otrzymuje osoba, która otrzymała najwięcej głosów w danym okręgu.
3.Okres kadencji rady
Prawidłowej pracy organu przedstawicielskiego (rady) sprzyja możliwie krótki okres kadencji oraz możliwość bycia radnym tylko przez jedna lub dwie kadencje, co zapewnia rotację wybieranych tam osób. Długi okres kadencji lub wielokrotne wybieranie do rady tych samych osób sprzyja alienowaniu się tych osób, czyli sprzyja powstawaniu klik, koterii, sitw kolesiów lub układów dbających tylko o swoje interesy. Częste wybory umożliwiają ocenę pracy radnych kończących swą kadencję. Takie rozwiązanie sprzyja egzekwowaniu przez wyborców odpowiedzialności radnych za podjęte decyzje radnych. Umacnia to poczucie odpowiedzialności przed swymi wyborcami nowo wybieranej reprezentacji samorządowców do rady.
4.Charakter mandatu radnego
Otrzymany mandat radnego ma charakter imperatywny, co oznacza, że radny nie może prezentować na zebraniach rady tylko swoich własnych opinii, zabiegać o realizacje tylko swoich interesów lub interesów tylko jakiejś małej grupy. Mandat ten daje możliwość do prezentowania opinii, potrzeb wszystkich wyborców, aby je zaspokoić. Imperatywność mandatu jest gwarantem utrzymania stałej łączności pomiędzy organem przedstawicielskim a wyborcami.
5.Sposób uzgadniania potrzeb, które będą zaspokajane
Członkowie rady mogą rozmawiać indywidualnie, organizować zebrania z wyborcami, przeprowadzać konsultacje, badanie opinii publicznej (np. w formie ankiety), aby poznać ich preferencje dotyczące tego, jakie potrzeby powinny być zaspokajane i w jakiej kolejności. Mogą konsultować, negocjować z poszczególnymi grupami te sprawy.
6.Tryb podejmowania decyzji (uchwał)
Organy samorządu mogą podejmować decyzje na dwa sposoby. Zgodnie z tym jak organ samorządu to określi w konkretnych sprawach. Decyzje mogą być podejmowane na zasadzie WIĘKSZOŚCI. Wola większości głosujących przy udziale w głosowaniu co najmniej 50% osób posiadających prawo do głosowania (kworum), jest decyzją. Wyrażona wola mniejszości głosujących nigdy nie jest decyzją. Druga zasada, to zasada JEDNOMYŚLNOŚCI głosujących przy udziale w głosowaniu co najmniej 50% osób posiadających prawo do głosowania (kworum), jest decyzją. W ten sposób podejmowane są niektóre decyzje w Unii Europejskiej. Decyzje (uchwały) organów samorządu dotyczą wszystkich członków społeczności (wspólnoty), grupy osób lub jednej osoby.
7.Sposoby kontrolowania pracy radnych i rady przez wyborców
Każdy samorządowiec, czyli członek samorządu ma prawo uczestniczyć jako obserwator na zebraniu rady. Ma prawo zapoznać się z dokumentami rady. Ma prawo odwołania się od uchwał rady. Ma prawo wnioskować o przeprowadzenie kontroli lub odwołać się do sądu.
8.Tryb odwołania radnego lub rady
Wyborcy mogą w formie referendum (głosowania) odwołać radnego lub całą radę.
Podsumowanie
Na podstawie tego co napisałem powyżej, można ułożyć taką definicję samorządu.
Samorząd – to wyodrębniona i oddolnie zorganizowana na zasadzie powszechnej przynależności grupa społeczna, wspólnie decydująca o wszystkich swoich sprawach w formie demokracji bezpośredniej i ewentualnie przedstawicielskiej, posiadająca cechy samodzielności, samofinansowania, równości, wolności, jawności, solidarności i zasad demokratyzmu.
Najmniejszą samorządową strukturą społeczną może być rodzina, jeżeli jej członkowie stosują zasady dotyczące samorządności. Samorząd mogą tworzyć już dwie osoby. Rodzina może być wspólnotą materialną (majątkową) i duchową. Właśnie do takiego stanu duszy, czyli takiego stanu bycia – JEDNOŚCIĄ, wszyscy dążymy rozwijając się duchowo i organizując się w różne grupy, od rodziny zaczynając, a na wspólnocie Ziemian kończąc. Spośród struktur społecznych na planecie Ziemia najbardziej zbliżonych do tak określonego modelu samorządu, jest samorząd terytorialny w Szwajcarii, kibuce w Izraelu, komuny tworzone przez hipisów i samorząd miasteczka Auroville w Indiach.
http://en.wikipedia.org/wiki/Aurovillehttp://www.auroville.orghttp://rzeczy.net/czytaj_271.phporaz wioski ekologiczne:
Tamera (Portugalia)
http://www.tamera.orgFindhorn ( Szkocja)
http://www.findhorn.org/index.php?tz=-120Zegg ( Niemcy)
http://www.zegg.orgDamanhur ( Włochy)
http://www.damanhur.orgW Polsce nie ma samorządów
Te organizacje, które dzisiaj w Polsce określa się jako samorządy są w istocie formą partycypacji (dwuwładzy), czyli udziału grup społecznych i administracji państwowej w rozstrzyganiu spraw różnych grup społecznych. Instytucje, które obecnie są nazywane samorządami tak naprawdę samorządami nie są. Są to zreformowane, zdecentralizowane w pewnym stopniu twory administracji państwowej opanowanie przez lokalnych polityków (są upolitycznione) i działające pod dyktando polityków z centrali. One w niewielkim stopniu zaspokajają potrzeby różnych lokalnych grup społecznych. Ich głównym celem jest ograniczanie wolności ludzi, czyli sprawowanie władzy nad ludźmi.
W dzisiejszych gminach, starostwach i sejmikach wojewódzkich rządzą małe grupki (trzymające władzę), głównie mężczyzn, którzy pilnie strzegą swojego monopolu na posiadanie informacji, swojego monopolu na decydowanie w najważniejszych sprawach i osiągania różnych korzyści i przywilejów wynikających ze sprawowania władzy. Są to lokalni najbardziej wpływowi politycy, najbogatsi lokalni kapitaliści i najbardziej wpływowi lokalni urzędnicy. Niekiedy do tego grona dopuszcza się niektórych zaufanych radnych. Te lokalne układy obejmują też lokalnych wpływowych księży katolickich i wpływowych właścicieli mediów lokalnych. W tych jednostkach rządzą kliki, koterie, sitwy, układy polityczno-biznesowe przypominające lokalne mafie, które osiągają korzyści polityczno-finansowo-ideologiczne. Te lokalne kliki rządzą politycznie, ekonomicznie i ideologicznie (propagandowo, zmonopolizowali lokalne media). Teraz najważniejsze decyzje są podejmowane poza radą, w tajemnicy i wąskim gronie przez nieformalną grupę decydentów.
Inni mieszkańcy tych jednostek terytorialnych są wykluczeni z możliwości posiadania informacji, możliwości współdecydowania w najważniejszych sprawach, możliwości wyrażania swoich opinii (lokalna cenzura) i zaspokajania swoich potrzeb jako społeczności lokalnej. Ich rola ogranicza się tylko do udziału w głosowaniu na radnych. To właśnie dlatego frekwencja w wyborach jest taka niska, ponieważ oni nie mają przekonania, że od nich cokolwiek zależy.
Samorządność to przyszłość
Jednoosobowe rządy to przeszłość i teraźniejszość. Samorządność to przyszłość. Ale do tego konieczna jest przemiana świadomości. Ze świadomości ,,niewolnika”, który ulega propagandzie politycznej i dobrowolnie oddaje władze nad sobą politykom, do świadomości człowieka wolnego, który sam decyduje o sobie i wspólnie z innymi decyduje o wszystkich najważniejszych sprawach grupy.
Przeczytaj też:
Niedemokratycznie, czyli jednoosobowo – cz.1
http://interia360.pl/artykul/niedemokra ... bowo,35168Niedemokratycznie, czyli jednoosobowo – cz.2
http://interia360.pl/artykul/niedemokra ... bowo,38723
Napisane: 28 lip 2011, o 08:15