Forum - Stowarzyszenie Empatia

Neon_Knight napisał(a):Innymi słowy, z tego toku myślenia, miałbym obowiązek moralny, nie zabijać niepotrzebnie zwierzęcia, czy nie zniewalać go, ale zwierzę wcale nie miałoby takiego prawa. Obowiązek moralny działa jednostronnie. Jeszcze raz: czyli miałbym obowiązek moralny, nie zabijać zwierzęcia, ale to jeszcze nie znaczy, że to zwierzę miałoby prawo do życia.
Tu się pojawia problem właśnie z osobami upośledzonymi i np dziećmi, bowiem też nie miałyby moralnych uprawnień, tylko jednostronne obowiązki ludzi względem nich.

Neon_Knight napisał(a):Zatem mówienie o prawach podmiotów, które nie są w stanie podjąć decyzji, "czy korzystać i w jaki sposób?", z uprawnień mających im przysługiwać, nie miałoby sensu.
Np, dalibyśmy koniowi prawo do wolności, ale nie będziemy mogli oczekiwać od niego podjęcia decyzji: czy korzysta z tego prawa, czy może woli, by wszystko było po staremu. W związku z tym, nie miałoby sensu mówienie o prawie konia do wolności, bo on po prostu nie będzie w stanie z niego świadomie skorzystać.
Byłby w tej samej sytuacji, co dzieci i osoby upośledzone.
Tu wkracza rola opiekuna, czy przedstawiciela, który mógłby być zastępcą osoby uprawnionej. W tym wypadku, jednak, nie tyle przypisywalibyśmy uprawnienia samym zwierzętom, co przypisywalibyśmy danym ludziom prawo decydowania o nich.

Neon_Knight napisał(a):Jak chociażby ten przypadek, o którym wspomniałem w pierwszym poście, że istnienie czyjejś podmiotowości, ochrona wolnej woli, implikuje także odpowiedzialność za wybory i pewnych wypadkach może zajść faktyczna potrzeba osądzenia zwierzęcia i podjęcia pewnych działań, jak w przykładzie z tygrysem, który przytoczyłem. Jednocześnie nie możemy uznać zwierząt za niewinne, nie kwestionując ich podmiotowości i wolnej woli (zdolności do wyborów).

rise napisał(a):

Neon_Knight napisał(a):Innymi słowy, z tego toku myślenia, miałbym obowiązek moralny, nie zabijać niepotrzebnie zwierzęcia, czy nie zniewalać go, ale zwierzę wcale nie miałoby takiego prawa. Obowiązek moralny działa jednostronnie. Jeszcze raz: czyli miałbym obowiązek moralny, nie zabijać zwierzęcia, ale to jeszcze nie znaczy, że to zwierzę miałoby prawo do życia.
Tu się pojawia problem właśnie z osobami upośledzonymi i np dziećmi, bowiem też nie miałyby moralnych uprawnień, tylko jednostronne obowiązki ludzi względem nich.

Nie uważasz, że w przypadku dzieci nie tyle mamy obowiązek moralny aby ich niepotrzebnie nie zabijać, ale uznajemy ich prawo do życia?

rise napisał(a):

Neon_Knight napisał(a):Zatem mówienie o prawach podmiotów, które nie są w stanie podjąć decyzji, "czy korzystać i w jaki sposób?", z uprawnień mających im przysługiwać, nie miałoby sensu.
Np, dalibyśmy koniowi prawo do wolności, ale nie będziemy mogli oczekiwać od niego podjęcia decyzji: czy korzysta z tego prawa, czy może woli, by wszystko było po staremu. W związku z tym, nie miałoby sensu mówienie o prawie konia do wolności, bo on po prostu nie będzie w stanie z niego świadomie skorzystać.
Byłby w tej samej sytuacji, co dzieci i osoby upośledzone.
Tu wkracza rola opiekuna, czy przedstawiciela, który mógłby być zastępcą osoby uprawnionej. W tym wypadku, jednak, nie tyle przypisywalibyśmy uprawnienia samym zwierzętom, co przypisywalibyśmy danym ludziom prawo decydowania o nich.

Zwierzęta żyjące na wolności jakoś nie mają problemu w korzystaniu z tej wolności. Kwestia pojawia się w przypadku zwierząt udomowionych i tu potrzebna jest rola opiekuna, ponieważ są one od człowieka uzależnione.

rise napisał(a):Podmiotowość moralna rozumiana jest zazwyczaj, jako pojęcie „moral agency”:
Moral agency is a person's responsibility for making moral judgments and taking actions that comport with morality. A Moral agent is "a being who is capable of acting with reference to right and wrong"
http://en.wikipedia.org/wiki/Moral_agency

Tego warunku nie spełniają niektórzy ludzie upośledzeni, dzieci i zwierzęta. Wobec nich stosuje się określenie „moral patient”:

“Moral patients cannot formulate or follow moral principles and rules. They can bring about great pain and even disasters to others, but we cannot say that they are morally wrong for doing that. Equally, their acts may bring about good consequences, but we do not say that they are morally right for performing them. Moral agents can act wrongly or rightly in ways that affect moral patients, but moral patients cannot act reciprocally toward moral agents.”

Jeżeli uznajemy, że dzieci mają prawa będąc moral patient, a nie tylko są obiektem zobowiązań moralnych, to nie powinno być przeszkody w przyznaniu praw zwierzętom.

Neon_Knight napisał(a):Przyglądając się dyskusji w wątku "Konsekwencje antygatunkizmu/niekonsekwencja wegan", wpadł mi do głowy kolejny problem (swoją drogą, może wypadałoby doprecyzować tamten tytuł, bo wydaje mi się nieco zbyt szeroki). Otóż, jeśli uznamy zwierzęta za podmiot, co wiąże się z tym, że dalibyśmy im prawo do decydowania o sobie, to w ten sposób stwarzamy teoretyczną możliwość tego, że zwierzę popełni przestępstwo (konsekwencja wolnej woli i istnienia praw). Tzn, wolna wola implikuje odpowiedzialność za wybory i podstawę do sądzenia. Jak wiadomo, prawu podlega każdy i to, czy ktoś je zna, czy nie, nie zmienia tego, że będzie wg niego sądzony.
Pytanie do Was: co sądzicie na ten temat?

Od połowy XIII do połowy XVIII wieku udokumentowano około 200 procesów przeciwko zwierzętom, które spowodowały śmierć człowieka, lub wyrządziły znaczące szkody jakiejś ludzkiej zbiorowości.[2] Wzmianki o procesach (bez zachowanych akt) są jeszcze starsze ...